Vooraankondiging conferentie Krachtwerk on Tour

Vooraankondiging

Conferentie

Krachtwerkontour in de USA

 Graag alvast in je agenda noteren:

do 23 mei 2013 van 13.00u-17.00u

Waarschijnlijk was het je niet ontgaan, in januari en februari van dit jaar zijn wij – docenten, onderzoekers en professionals - voor 2,5 á 3 weken naar de Verenigde Staten afgereisd. We hebben daar diverse praktijken, ontwikkelaars en onderzoekers bezocht die zich - net als wij - bezig houden met thema's als herstelondersteuning, cliëntsturing, empowerment en ervaringsdeskundigheid. Door deze reis wilden wij kennis, inzichten en ervaringen op doen, die wij kunnen gebruiken voor praktijkontwikkeling, kennisontwikkeling en onderwijsontwikkeling. En dat is gelukt! Deze conferentie biedt de gelegenheid hiervan verslag te doen: wat hebben we geleerd, waar waren we van onder de indruk, welke inspiratie en kennis hebben we mee terug genomen, en wat denken jullie hiervan?

Bij deze bent je van harte uitgenodigd voor deze middag! Aanmelden kan via deze link rechts onderin.

De inloop is vanaf 13.00u, we starten om 13.30u en eindigen rond 17.00u waarna we onder het genot van een hapje en een drankje met elkaar door kunnen praten.

Stuur deze uitnodiging vooral door naar anderen die hierin geïnteresseerd zijn, zij zijn van harte welkom!

De officiële uitnodiging met het programma, precieze locatie (ergens in Amsterdam) en informatie over de workshops volgt. Op onze blog en via twitter maken we dit bekent. Lees vooral ook verder op dit blog voor verslag van onze bezoeken, onze indrukken en nieuwe ideeën.

Hopelijk tot dan!

Eefje Driessen, Joep Holten, Max Huber, Michiel Lochtenberg, Rosalie Metze en Paulina Sedney

STEP UP on SECOND

We zijn te gast bij Step Up on Second, een appartementencomplex in Santa Monica voor mensen met ernstige en langdurige psychiatrische problematiek. We worden rondgeleid door Barbara Bloom. Zij vertelt ons dat Step Up on Second hulp, hoop en een (t)huis biedt aan mensen met ernstige en langdurige psychiatrische aandoeningen en jong volwassenen die trauma’s hebben opgelopen en voor wie het gevaar dreigt dat ze psychiatrische aandoening ontwikkelingen. Hun strategie luidt als volgt:

Help: het bieden van onderwijs (met ondersteuning), rehabilitatie en gezondheidszorg. Het creëren van mogelijkheden op sociaal gebied en op het gebied van arbeid die herstel, zelfredzaamheid en integratie in de gemeente ondersteunen.

Hope: het bieden van preventieve, proactieve maatregelen, belangenbehartiging en het bevorderen van maatschappelijk bewustzijn gericht op kwesties rond geestelijke gezondheid in relatie tot de maatschappij. 

Home: het bieden van permanent, begeleid wonen om dakloosheid te voorkomen. Step Up werkt vanuit het housing first model.

Step Up on Second is opgericht in 1984 door Susan Dempsay, een moeder wiens zoon worstelde met psychiatrische problematiek. Zij vond geen passende hulp voor haar zoon en voelde zich genoodzaakt zelf een organisatie te starten. De organisatie is gebaseerd op haar visie waarin een ondersteunende omgeving met productieve activiteiten zoals kunsttherapie, training voor werk(vaardigheden) en draagkrachtversterking belangrijk zijn. Tijdens maandelijkse bijeenkomsten wordt ook steun geboden aan familieleden. Momenteel bedient Step Up rond de 1800 personen (die zij members noemen) en zijn er ongeveer 85 units voor permanent begeleid wonen op verschillende plekken in de stad. 

Het tweede deel van de rondleiding doet Debby (“Gigles”). Zij is de coördinator van de groep peer specialists. Naast het ondersteunen van de ervaringswerkers is Debby zelf ook werkzaam als peer advocate en peer specialist en werkt dan ook dagelijks met members van Step Up. Debby vindt een goede en eerlijke werkwijze hierbij erg belangrijk. Uit ervaring weet ze hoe belangrijk het is dat je respectvol en vriendelijk wordt behandeld. Ze is zelf een tijd dakloos geweest op Skid Row (zie onze eerdere blog over Skid Row), heeft geworsteld met depressies en is mensen die heel dicht bij haar stonden verloren. In het contact met members zet ze haar eigen ervaringen vaak in. Ze gaat met hen in gesprek op basis van die – vaak gedeelde – ervaringen. Ze hoeft niet precies hetzelfde te hebben meegemaakt, maar ze geeft dikwijls aan dat ze de pijn herkent, omdat ze die zelf ook heeft gevoeld. Volgens Debby is bejegening een van de belangrijkste vaardigheden in dit werk. Je moet mensen echt kennen om te weten welke bejegening bij hen aansluit. Ze kent dan ook de namen van alle bezoekers en bewoners van Step Up. Verder legt ze uit hoe belangrijk compassie is: heb een goed hart wanneer je aan dit werk begint. Heb een positieve attitude, zodat de bezoekers en bewoners zich niet beoordeeld voelen wanneer ze naar je toekomen, laat hen zich welkom voelen.

Het was een interessante middag waarbij we een aantal van de members hebben bezocht, peer specialists en reguliere professionals gesproken en programma’s bezichtigd zoals de catering en de cafetaria. Een bijzonder bezoek!

Do people really live in freedom or do they just have nothing left to loose?

We bezochten ook Steven P. Segal, professor aan de School of Social Welfare van de Berkeley Universiteit. Hij richt zich in zijn werk op diverse thema’s zoals de geestelijke gezondheidszorg, zelf hulp - en cliëntgestuurde organisaties en dakloosheid. Hij werkt tevens voor de Mack Center on Mental Health and Social Conflict. Dit is een onderdeel van Berkeley dat zich richt op onderzoek naar en het opzetten van geestelijke gezondheidszorg in oorlogs-  of gewelddadige gebieden waaronder Nairobi, Oost Los Angeles en Palestina.

Steven geeft ons een college over een aantal boeiende onderzoeken waar hij bij betrokken is (geweest). Een van zijn onderzoeken gaat over empowerment en cliëntgestuurde organisaties. In het verleden heeft hij samen met collega’s een empowerment-meetinstrument ontwikkeld om het gevoel van persoonlijke en organisatorische empowerment te kunnen meten. Dit instrument heeft hij onder andere gebruikt tijdens onderzoek naar de invloed van cliëntgestuurde organisaties op het ervaren gevoel van empowerment van  de bezoekers. Het zijn bezoekers die allen gebruik maken van de langdurige zorg en het betrof cliëntgestuurde organisaties waar zowel de bezoekers, als staf en het bestuur uit (ex) cliënten bestaat. In dit onderzoek ontdekte hij dat er grofweg twee type van dit soort organisaties zijn: 1) de organisatie waar alles democratisch besloten wordt door de bezoekers en 2) het type organisatie waar alles besloten wordt door de (ervaringsdeskundige) staf en het bestuur. Het onderzoek wijst uit dat bezoekers van organisaties waarbij alles gezamenlijk wordt besloten (type 1) het meest invloed heeft op de organisationele empowerment van de bezoekers. De hiërarchisch georganiseerde organisaties (type 2) hadden een slechtere invloed op empowerment, zelfs in vergelijking met reguliere organisaties. Zonder meer iets om over na te denken.

Steven heeft ook een landurig volgonderzoek gedaan naar de deinstiutionalisering in de GGZ. Hij concludeert dat voor de meeste mensen stabiele huisvesting de beste voorspeller is van kwaliteit van leven. Hij is dan ook geen voorstander van ‘transitional housing’ en ‘stepped care’ modellen. Complicatie daarbij is dat er een negatieve correlatie lijkt te bestaan tussen vrijheid en functioneren. Hij ziet een groep mensen die veel vrijheid hebben, maar voor wie die vrijheid een ander woord is voor ‘nothing left to lose’ (tekst: Janis Joplin).

Deze en vele andere onderwerpen zijn uitgewerkt in een indrukwekkende publicatielijst, te bekijken en gedeeltelijk te downloaden van zijn site: zie link